Fusée Céramique

Fusée Céramique is een bouwmethode voor daken en bruggen. Het bestaat uit in elkaar geschoven keramische pottenbuizen, lijkend op draineerbuizen. Hiermee kunnen boogconstructies worden gemaakt. Er kunnen verschillende lagen Fusée Céramique over elkaar aangebracht worden.

De Fusée-Céramique-lagen worden afgewerkt met beton. De constructie is licht en goed isolerend. De methode is zeer oud en werd al door Byzantijnse gewelfbouwers toegepast o.a. te Ravenna. In de Tweede Wereldoorlog gebruikte de Fransen de methode in Noord-Afrika voor het bouwen van onderkomens voor soldaten.

In Nederland is de bouwwijze ook toegepast. Een mooi voorbeeld was de Sint-Jozefkerk in Sittard, gebouwd in 1954 en gesloopt in 2002. In dit bijzondere kerkgebouw was de methode met Fusée Céramique in het dak van het schip en in het koorgedeelten toegepast.

In Nederland zijn nu 21 bouwerken gesignaleerd met een fusée constructie. Één ervan is erkend als rijksmonument en één als gemeentelijke monument.

Nog lang niet is al het Fusée-Céramique erfgoed in Nederland herkend en erkend.

Wederopbouw

De architectuur en stedenbouw uit de periode 1940-1965 zijn belangrijk voor de Nederlandse architectuurgeschiedenis. Deze tijd staat vooral bekend als de wederopbouwperiode. Oorlogsschade werd hersteld. Er was schaarste, maar ook optimisme en vernieuwing. Nieuwe verkavelingspatronen en wijkopbouw werden geintroduceerd. Verkeer speelde een steeds belangrijkere rol.

De architectuur uit de wederopbouw periode kenmerkt zich door het gebruik van nieuwe materialen, zoals beton, kunststeen en prefab elementen. Technieken zoals Fusée Céramique zijn regelmatig bij de wederopbouw toegepast. De wederopbouw periode betekent veel voor de manier waarop er in de decennia erna gebouwd werd. Fusée Céramique daken uit de periode 1940-1965 behoren daarmee tot ons wederopbouwerfgoed.